Ontmoetingen: in de trein van het leven stap je niet om snel ter plaatse te zijn, maar voor het avontuur onderweg met  verschillende haltes van dieptepunten en hoogtepunten. Als je goed kijkt, bevinden wij ons elke dag in de trein van het leven.

Ontmoetingen in de trein van het leven

Jij moet je niet willen haasten; iets waar wij juist zo goed in zijn. Het gaat er niet om hoe snel je bij de bestemming bent, juist de reis en de leerweg ernaartoe zijn de moeite waard. Een reis waarin we verschillende mensen zullen ontmoeten en geen ontmoeting zal gelijk zijn; een ieder brengt ons iets anders. Weleens stilgestaan bij de gedachte dat jij waarde meegeeft op iemands reis?

Het is niet vaak dat je iemand tegenkomt die je wereld op de kop zet: een halte om nooit te vergeten. Ben er zeker van dat jij ze kent; een verhaal dat dieper zit. Je zult nooit zeker weten wat er om de bocht op je wacht. Dat is geen reden om een bocht niet te nemen, durf uit het raam te kijken. Invloeden van buitenaf weerhouden ons er wel eens van uit dat raam te kijken om niet blindelings te reizen.

Als we durven stil te staan en soms een ander spoor te kiezen, gebeuren er mooie dingen. Niemand gaat je vertellen dat het makkelijk is, maar wat als er geluk wacht? De trein die je daarheen brengt, reist recht naar je hart.
De belangrijkste halte waar voor jou belangrijke mensen uitstappen diep in je hart.
Een reis die vanuit daar verder gaat is heel bijzonder; zo eentje vind je niet elke dag en op elk station. Zelf ben ik heel dankbaar voor degenen die nu mee reizen vanuit daar.

Het leven is zo mooi als we ons durven open te stellen voor datgene dat we nooit hadden verwacht. Loslaten wat een ander ooit over ons dacht. Hoe vaak ik niet gedacht heb ‘ wat gaan mensen denken? Hoe gaan mensen reageren?’ Een van de grootse tijdverspillers. Tijdens ontmoetingen in de trein van het leven speelt juist tijd een grote rol. Niemand weet namelijk wanneer hij of zij in de laatste trein stapt.

Alle tijd die we hebben met geliefden en dierbaren en met onszelf is zeer kostbaar. Daar laat ik zelf geen ‘wat als’, of ‘wat zal iemand denken’ tussen staan. Maar ook niet ‘daar heb ik geen tijd voor’, of ‘dat komt nog wel een keertje.’ Ik leef mijn leven en leef het nu met hobbels en bobbels.
Mocht ik een leeftijd ergens in de tachtig bereiken, dan kijk ik terug op zoveel bijzondere haltes en niet de haltes die nooit voorbij gekomen zijn.

Liefs Claudette